Vakantie!

30 jul 2025 22:26

Wij mochten de eerste drie weken van de zomervakantie gaan genieten op een camping in de Belgische Ardennen.  Wat hadden we er zin in!Eenmaal daar hadden we onze tent snel opgezet en de kinderen hadden super goed geholpen.  Wat een top begin!  We settelden ons lekker en toen... toen begon het te regenen.  En te regenen en te regenen.Vervolgens bleek luchtbed 1 lek waardoor man en bonusdochter-lief halsoverkop op zoek konden naar een winkel waar ze luchtbedden verkochten. In de nacht die volgde bleek ook luchtbed 2, die van ons, lek. We lieten ons er niet van weerhouden te genieten van de camping en de natuur.  Ondanks de regen maakten we er een week lang goede zin en mooie herinneringen. Totdat één van de poezen thuis, niet thuis kwam. Maar waar was de poes dan? Na twee dagen was de poes nog niet gespot en waren opa en oma's, en de buurtgenoten al bezig geweest met zoeken. Tja, wat moesten we nu doen? De regen en de lekke luchtbedden konden ons niet klein krijgen maar één van onze poezen vriendinnen missen dat voelde toch wel heel naar. Dus besloten we naar huis te gaan. Teleurgesteld en best een beetje verdrietig dat onze vakantie zo moest eindigen maar met hoop in ons hart dat we poes zouden vinden reden we naar Nederland. Op de terugweg werden we gebeld door opa. De poes is gevonden!  Ze zit bij de achterburen achter het schuurtje en durft niet te komen. Eenmaal thuis aangekomen liepen we snel naar het schuurtje toe.  Poes zag ons en net zo blij als wij waren om haar te zien was dat voor haar ook en sprong ze ons met al haar poezenpootjes in de armen. En zo eindigde ons Belgische avontuur en maakte het plaats voor een ander avontuur. We vierden onze vakantie verder in Nederland. En wat we vooral merkten is dat toen we onze verwachtingen loslieten en onze teleurstelling de vrijheid gaven er ruimte ontstond voor nieuwe avonturen. Wanneer een deur sluit opent een andere. We gaven onszelf de ruimte om voorbij de verwachting te gaan.  Een verwachting die niemand anders dan wijzelf ons immers opgelegd hadden. En dat vroeg zijn eigen tijd. Je zult je misschien herkennen in ons verhaal. Dingen gaan niet zoals verwacht. In je werk of privé.  Mensen reageren niet zoals je dacht, je raakt jezelf kwijt in het vinden en verliest het contact met voelen. Teleurstelling, verdriet of boosheid dienen zich aan. Wanneer je er later op terugkijkt blijkt dat de situatie naast deze teleurstelling ook nieuwe inzichten en nieuwe mogelijkheden gaf. Door er anders naar te kijken. Niets in het leven heeft betekenis, pas als je er zelf betekenis aan geeft. Welke betekenis geef jij aan gebeurtenissen? En mag jij er anders naar kijken? Durf jij je verwachtingen los te laten? En een deur te sluiten, om te onderzoeken welke deur zich opent? Dan ontmoet ik je graag om dit samen met mij te onderzoeken.

Lees meer »

Ben ik oke?

29 okt 2025 11:33

Het leven doet de hele dag een beroep op ons. Invloeden van buitenaf vormen voor een deel onze gemoedstoestand. Ben ik goed genoeg in de ogen van de ander? Ben ik goed genoeg als ouder, als collega, als kind, als vriend, als partner? Vind jij mij goed genoeg? Dan kan ik weer verder. Maar van binnen voelen we vaak nog steeds dat lege gevoel. Want jij vind mij misschien wel goed genoeg, ikzelf vind dat eigenlijk nog niet. Hoevaak krijgen mensen een compliment en weten ze het vakkundig weer om zeep te helpen. "Wat zie je er leuk uit"! "Ach, het was maar een goedkoop ding hoor".  "Wat heb je dat goed gedaan"! "Ach, het stelt niet zoveel voor hoor". En zo blijven we op zoek naar de goedkeuring van de ander en wanneer we het krijgen kunnen we het maar moeilijk aannemen. Omdat we het van binnen niet geloven. Dit zijn patronen die vanuit kind zijn al zijn ontstaan. Ouders prijzen hun kind de hele dag. "Wat knap gedaan, wat kun jij dat toch goed, wat ben ik trots op jou"! Allemaal prachtige complimenten die een kind helpen groeien. En wat je aandacht geeft groeit! Alleen vergeten we daarbij dat niet alleen jij als ouder, maar ook jouw kind deze woorden mag gaan geloven. Want als je het van binnen niet gelooft, gebeurd er niet zoveel. Dan zijn de complimenten fijn om te horen, je kunt er best even lekker mee door. En daarna zul je ze weer zo vakkundig om zeep helpen. En wat als deze externe factoren, je ouders, familie enz, er niet zijn? Wat als niemand er is om jou dat zo broodnodige compliment te geven? Wie doet het dan? Juist dat is het moment. Het moment waarop je van binnen voelt hoe leeg het soms kan voelen. Hoe leeg die woorden van de ander soms kunnen voelen. Wanneer je je kind leert ook op zichzelf te vertrouwen door te vragen "Wat maakte jou trots vandaag, Waar werd je blij van, Waar ben jij tevreden over, Jij geeft de dag een 6? Wat maakt dat je het geen 5 geeft"?, zet je je kind aan om hier zelf over na te denken. Het antwoord zal misschien niet altijd jouw antwoord zijn. En dat mag, dat is juist fantastisch want je hebt je kind uitgenodigd het compliment bij zichzelf te zoeken. Je kind zal misschien zeggen, "Ik heb buiten gespeeld, of ik heb de juf geholpen, ik heb stop hou op gezegd of ik heb mijn huiswerk zelf goed gemaakt". En daar begint het, daar wordt het zaadje geplant waarin je je kind steunt om de bekrachtiging uit zichzelf te halen. Dat zaadje zal uitgroeien tot een prachtige bloem als ze volwassen zijn en waarbij ze kunnen zeggen. "Mijn ouders waren er voor mij met steun en complimenten. Maar ik kan ook trots zijn op mijzelf, omdat ik goed genoeg ben zoals ik ben. En nee, dat is niet altijd makkelijk, en anderen snappen mij misschien niet altijd maar ik snap het wel. En dat maakt mij oke, gewoon zoals ik ben"!

Lees meer »

Ben ik oke?

29 okt 2025 11:33

Het leven doet de hele dag een beroep op ons. Invloeden van buitenaf vormen voor een deel onze gemoedstoestand. Ben ik goed genoeg in de ogen van de ander? Ben ik goed genoeg als ouder, als collega, als kind, als vriend, als partner? Vind jij mij goed genoeg? Dan kan ik weer verder. Maar van binnen voelen we vaak nog steeds dat lege gevoel. Want jij vind mij misschien wel goed genoeg, ikzelf vind dat eigenlijk nog niet. Hoevaak krijgen mensen een compliment en weten ze het vakkundig weer om zeep te helpen. "Wat zie je er leuk uit"! "Ach, het was maar een goedkoop ding hoor".  "Wat heb je dat goed gedaan"! "Ach, het stelt niet zoveel voor hoor". En zo blijven we op zoek naar de goedkeuring van de ander en wanneer we het krijgen kunnen we het maar moeilijk aannemen. Omdat we het van binnen niet geloven. Dit zijn patronen die vanuit kind zijn al zijn ontstaan. Ouders prijzen hun kind de hele dag. "Wat knap gedaan, wat kun jij dat toch goed, wat ben ik trots op jou"! Allemaal prachtige complimenten die een kind helpen groeien. En wat je aandacht geeft groeit! Alleen vergeten we daarbij dat niet alleen jij als ouder, maar ook jouw kind deze woorden mag gaan geloven. Want als je het van binnen niet gelooft, gebeurd er niet zoveel. Dan zijn de complimenten fijn om te horen, je kunt er best even lekker mee door. En daarna zul je ze weer zo vakkundig om zeep helpen. En wat als deze externe factoren, je ouders, familie enz, er niet zijn? Wat als niemand er is om jou dat zo broodnodige compliment te geven? Wie doet het dan? Juist dat is het moment. Het moment waarop je van binnen voelt hoe leeg het soms kan voelen. Hoe leeg die woorden van de ander soms kunnen voelen. Wanneer je je kind leert ook op zichzelf te vertrouwen door te vragen "Wat maakte jou trots vandaag, Waar werd je blij van, Waar ben jij tevreden over, Jij geeft de dag een 6? Wat maakt dat je het geen 5 geeft"?, zet je je kind aan om hier zelf over na te denken. Het antwoord zal misschien niet altijd jouw antwoord zijn. En dat mag, dat is juist fantastisch want je hebt je kind uitgenodigd het compliment bij zichzelf te zoeken. Je kind zal misschien zeggen, "Ik heb buiten gespeeld, of ik heb de juf geholpen, ik heb stop hou op gezegd of ik heb mijn huiswerk zelf goed gemaakt". En daar begint het, daar wordt het zaadje geplant waarin je je kind steunt om de bekrachtiging uit zichzelf te halen. Dat zaadje zal uitgroeien tot een prachtige bloem als ze volwassen zijn en waarbij ze kunnen zeggen. "Mijn ouders waren er voor mij met steun en complimenten. Maar ik kan ook trots zijn op mijzelf, omdat ik goed genoeg ben zoals ik ben. En nee, dat is niet altijd makkelijk, en anderen snappen mij misschien niet altijd maar ik snap het wel. En dat maakt mij oke, gewoon zoals ik ben"!

Lees meer »